ငါ့ရဲ့...ေကာင္းကင္

ညကေလးမွာ
လရိပ္ကေရးေတးေတး..
ငါ...ေတြးေငးေနတုန္း
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ.....
ေလညွင္းေလးေတာင္...
ဟုိးအေ၀း ထြက္ေျပးသြားတယ္

ကမာၳတစ္ျခမ္းစီ..ကြာလွမ္းေနေတာ့လည္း
ခ်စ္သူရယ္..
ဒီအခ်ိန္ နင့္ကုိငါလြမ္းတာေပါ့
မွန္းၾကည့္ေတာ့ ေ၀ဒနာ
မျမင္သာေပမယ့္.....
ၾကယ္ကေလးေတြ စာနာ
လရိပ္ေလးေတာင္ ပ်ာယာခတ္သြားရဲ့.....

မဟူရာ ညတစ္ေလွ်ာက္..
အသူရာ ေခ်ာက္တစ္ခုလုိ..
ငါ တစ္ေယာက္ထဲ
ေမွာင္စပ္လုိ႔..
ဒါေတြ ေရွာင္ထြက္ဖုိ႔
မင္းကေလး ရယ္...
လတစ္စင္းရဲ့ ၾကင္နာျခင္းနဲ႔
ငါ့ရင္တြငး္..လာလင္းခ်င္းလွည့္ေပါ့...
ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး..
ငါ ရွင္းလင္းထားမယ္ေလ....

ကစဥ့္ကလ်ား..

မုိးကရြာတယ္
နာရီသံတခ်က္ခ်က္နဲ႔..
လွ်ပ္ေတြကျပက္ေနလုိက္ၾကတာ..
အျပင္ကုိထြက္ၾကည့္ေတာ့..
ကတၱရာလမ္းၾကီးလဲမုိးေရေတြနဲ႔ ေျခာက္ကပ္လုိ႔..
ဘာဆုိဘာမွမရွိၾကေတာ့ဘူး

အိပ္မက္ထဲမွာ အိပ္မက္ကုိရွာတယ္
ပစၥဳပန္ကုိသာ အမွတ္မရခဲ့ရင္
ငါတစ္သက္လံုးဆက္အိပ္မိမွာ..
ဒါေပမယ့္လဲေလ..
နံရံေတြျပိဳက်..မုိးခတဲ့ ဒီညမွာ
သတိကရမိေတာ့လဲ..ငါႏုိးထလာမိေပါ့..

ျမွားနတ္ေမာင္က လက္တစ္ဖက္ျပတ္တယ္
ငါ..တစ္ဖက္သတ္ျဖစ္ခဲ့တာ..
ဒါဆုိ..ဘာမွမဆန္းဘူးေပါ့
မမွန္းတဲ့ ပန္း...
ကမ္းမလာတာ မဆန္းေပမယ့္
အလွမ္းေတာ့ မေ၀းေစခ်င္ခဲ့တာ..
ငါ့ဆႏၵပါ..
ပင္ယံထက္..ေ၀သည္ျဖစ္ေစ
ေျမျပင္ထက္..ေၾကြသည္ျဖစ္ေစ
ငါကေတာ့..တုံဏိဘာေ၀..

ဒီေတာ့...
ဒီညမွာ..
မုိးကရြာတယ္
အိပ္မက္ထဲမွာ အိပ္မက္ကုိရွာတယ္
ျမွားနတ္ေမာင္က လက္တစ္ဖက္ျပတ္တယ္
ေၾသာ္...ငါကေတာ့ တံုဏိဘာေ၀

အခု..ငါေလ

အခ်စ္ဦးမုိ႔ပါ...
အလွထူးမွာ ယစ္မူးျငိတြယ္
ဘ၀အသစ္လုိ႔..မူးျမစ္ထင္ခဲ့မိတာ
ဒါ..ငါ မခ်စ္ဘူးခဲ့လုိ႔ပါ ဟာ

စကားရႊင္ရႊင္..
အျပံဳးလြင္လြင္ေလးေတြ..
နင့္ မ်က္ႏွာမွာျမင္တိုင္း
ခဏတာမက..တစ္ဘ၀စာ
သိကၡာေတြ..ငါခ၀ါခ်ေပးခဲ့ဘူးတယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ..
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ..
ေခၚငင္ရာေနာက္ ရြက္ေတြလႊင့္လုိ႔
ရက္လရွည္ရွည္..
ရြက္၀ါေ၀လဲ..
အသတ္ေသတဲ့အထိ..
ငါဆက္ခ်စ္ခ်င္ခဲ့တယ္...

ဒါေပမယ့္လဲေလ
ကမာၻေပၚမွာအခ်စ္ရဆုံး..
အျမတ္ႏုိးဆံုး..
တစ္ပါးေသာနတ္ဘုရားမရဲ့
စကားသံေအာက္မွာ
ဥပကၡာတရားေတြရစ္ထံုးေတာ့..
အေၾကာင္းမရွိ..
အလုိလိုလူေတြကုိ ငါမုန္းလာေပါ့

နင္..
နင္းေလွ်ာက္လုိ႔ နင္းေျခ
ကမာၻပ်က္သလုိပဲ
အိပ္မက္ေတြသာ ေသလာခဲ့တယ္
ရူးႏွမ္းႏွမ္း အကန္းတစ္ေယာက္လုိ
စမ္းကိုရွာခဲ့ေပမယ့္
အရာမထင္တဲ့..တခဏမွာ
တံလွ်ပ္ေတာင္..ငါမျမင္ခဲ့ရဘူး

တကယ္ေတာ့
အစေတာင္မဆုံးေသးဘူး
ငါ..ရွဳံးနိမ့္ခဲ့ျပီးသား
ႏွလံုးသားနဲ႔..ျပံဳးခဲ့တာေတြ
ႏွလုံးသားနဲ႔..ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြ
အားလုံးအတြက္
ေကာင္မေလးေရ..
အခု..နင့္ကုိငါမုန္းတယ္..
အခု..နင့္ကုိငါမုန္းပါရဲ့.....

လ..မဟုတ္တဲ့ ေန

မလွ..မပ..
အခ်စ္မွာ.ရွဳံးခဲ့တာ..
လကေလးေတာင္..ေပ်ာက္သြားၿပီ
ဒီလုိအခ်ိန္..
သူငယ္ခ်င္းရယ္..
ငါ့အတြက္..ေနတစ္စင္းလုိ..ေတာက္ေပးပါလား..

ခ်စ္သူ႔စကား..
ဒါးသြားလုိထက္ျမခ်ိန္..
နွလုံးသားလဲၿပတ္ရွ..
ဒဏ္ရာေတြ ဗရပြနဲ႔ေပါ..
ဒီလုိအခ်ိန္..သူငယ္ခ်င္းရယ္..
တယု..တယ ဂရုစုိက္တဲ့စကား..
နင့္ဆီ က ငါ..ၾကားပါရေစလား..

အခု..
ခ်စ္သူလေရာင္..
ညအေမွာင္မွာ..ေနာက္သြားေစဦး
နင္ထြန္းခဲ့တဲ့...ေန
ငါ..ရင္မွာလင္းခ်င္းခဲ့ၿပီေပါ့
ခ်စ္သူ႔..ေလသံ
အမုန္းမ်ားနဲ႔..ခါးေနပေစဦး
သူငယ္ခ်င္းေရ..
နင္ၾကိဳခဲ့တဲ့..အၿပံဳးတစ္ပြင့္နဲ႔
ေ၀ဒနာေတြ..ငါ အဆုံးသတ္ခဲ့ၿပီေပါ့

နင့္အမုန္းနဲ႔..လူ

စကားရွင္းရွင္း
ခပ္တင္းတင္းနဲ႔..နင္ကဆိုတယ္
ကင္းကင္းေနပါဆိုလား

အမုန္းထက္ထက္
ခပ္ဆတ္ဆတ္နဲ႔..နင္ကဟန္႔တယ္
မပတ္သတ္ပါနဲ႔ဆိုလား

လွရက္သားနဲ႔..နင္မၿပံဳးဘူး
ေၾသာ္..
ငါ့ကိုမုန္းလို႔ထင္ပါရဲ့

နင့္အမုန္းနဲ႔..လူ
ဒီေၿမဒီေရအဆံုးထိ
နင္ေရွာင္ပုန္းခ်င္ေနရဲ့

နင့္အမုန္းနဲ႔..လူ
ႏွလံုးသားလည္း ရႈံးပါေစေတာ့
နင့္အၿပံဳးနဲ႔အေ၀းမွာ...
ဘ၀တစ္ခုလံုးအဆံုးသတ္ေပးပါ့မယ္

ဆုေတာင္း

သူဖတ္တဲ့ စာအုပ္ေလး
ျဖစ္ခ်င္တယ္..
သူ႔မ်က္လံုးလုံး လွလွေတြ
ေငးၾကည့္ခ်င္မိလုိ႔ပါ..

နင္ထားခဲ့တဲ့..ေႏြ

နင္ထားခဲ့တဲ့..ေႏြ
ရြက္၀ါေတြ တျဖိဳက္ျဖိဳက္ေၾကြ
အလြမ္းမီ္းျမိဳက္ေတြ နဲ႔
ငါမေနလိုဘူး

နင္ထားခဲ့တဲ့..ေႏြ
စကားရွရွ...
သတိရေတာ့
မိုးစက္သံျမ ..မခ်ိဳလွဘူး

နင္ထားခဲ့တဲ့..ေႏြ
မ်က္ေစာင္းလွလွ
အမွတ္ရေတာ့
ႏွင္းစက္ေျမခ.. မေအးျမဘူး

နင္ထားခဲ့တဲ့..ေႏြ
ရာသီေတြ ဘယ္လိုေဟာင္း
တေအာင္းေမ့ေမ့...ျပန္တမ္းတေတာ့
ရင္ထဲမွာ ေဆာင္းမဟုတ္ဘူး

ရင္ထဲမွာ..ေႏြ
ရင္ႏွင့္ နင့္စြာယုယခ်င္လည္း
ခ်စ္ျခင္းစကား နင္မၾကားခဲ့ဘူး